Lief Langedijk viert feest

Het zal misschien niemand ontgaan zijn, maar afgelopen weekend was het Lief Langedijk festival. Stichting Lief Langedijk bestaat vijf jaar en ook de oprichtster Marieke Neesen-Barten vierde haar eigen jubileum, in begin september blies zij vijftig kaarsjes uit. Dit feestelijke weekend vierde Lief Langedijk met optredens van diverse Langedijker muzikanten, artiesten en schrijvers. Het festival had vijf thema’s en voor elk thema werd een goed doel uit de omgeving onder de aandacht gebracht.

Het muziekfestijn nam de aftrap voor het Lief Langedijk Festival. Verschillende artiesten traden op, in totaal waren er vier shows. De band Avalanche opende de avond, de jonge rockers speelden hun eigen songs. Harde rock geluiden vulden de zaal. Het was moeilijk je ogen ervan af te houden, de band stond op het podium alsof dat van hun was.  Vooral het charisma van de zangeres -Anne- viel op, als ze onzeker was die avond wist ze die goed te verbergen. De show eindigde met een solo van de gitarist. De band kreeg een welverdiend applaus van de toeschouwers.

Na het optreden werd de oprichtster van ‘de Groene Parapluie’ – Suzanne Jong- op het toneel gevraagd. Mevrouw Jong vertelde enthousiast het verhaal waaraan ‘de Groene Parapluie’ zijn naam te danken heeft. Als kind werd zij voorgelezen door haar oma uit een boekje over een groene paraplu. In dat verhaal word een arm meisje door een vriendelijke baron uitgenodigd om feest te vieren. Helaas zijn de broertjes en zusjes van het meisje te ziek om naar het feest te gaan. Als alle kinderen snoepjes krijgen, ziet het meisje haar kans schoon om snoepjes te verzamelen voor haar arme broertjes en zusjes. Deze stopt ze in haar groene paraplu. Als de barones dat ziet, wordt zij boos. Snikkend legt het meisje uit dat ze niet alle snoepjes voor zichzelf mee wilde nemen, maar voor haar broertjes en zusjes. De goede baron toont begrip en zegt dat het meisje zoveel snoepjes mee mag nemen als haar paraplu kan dragen. Met dit verhaal in haar achterhoofd richt mevrouw Jong ‘Stichting de Groene Parapluie’ op.

De presentator van het feestelijk weekend –Ron Wolters- legde uit dat wij het goede doel die avond konden steunen. De gastvrouwen en –heren verkochten lootjes waarmee de bezoekers kans maakten op prijzen. De gehele opbrengst ging naar het goede doel. Meneer Wolters spoorde ons aan om de lootjes te kopen, want het goede doel kon de giften goed gebruiken. De prijzen die men kon winnen waren o.a. cd’s van de muzikanten, kaartjes voor de Efteling, boeken en nog veel meer. Het hele weekend werden vijf verschillende thema’s belicht door de organisatie van Lief Langedijk. Elke de middag en avond werden er andere goede doelen in het zonnetje gezet. Zodoende was het mogelijk om elk dagdeel lootjes te kopen.

De tweede show van de avond was de welbekende band Skotwal, een band bestaande uit drie mannen. Skotwal zingt een West-Friese tekst op bekende - voornamelijk country- liedjes. Dat de band erg populair is, bleek uit het enthousiasme van de gasten. In één van de liederen was Johnny Cash’s grote hit Ring of fire te herkennen. Het publiek ging los, want ze klapten mee op de muziek. Het ritme van het klappende publiek en het trio gaf een andere dimensie aan het optreden. Zelfs de gesprongen gitaarsnaar van de zanger doofde de stemming niet. De muzikant maakte een grapje over het ongelukje, terwijl hij zijn gitaar stemde. Want ongelukken of niet, the show must go on. Het was ook meteen een goed moment om meer contact met het publiek te zoeken. Nadat de gitaar was gefikst, speelde de band verder alsof het instrument geen snaar verloren had. Aan het einde deed Skotwal nog een liedje toe, maar daarna was deze show ook afgelopen.

Presentator Ron Walters kondigde de pauze aan en toen we de aula binnen kwamen, stond daar een tal van lekkernijen op ons te wachten. Er was een koffiebar waar je –bijna- alle soorten koffie kon halen. Als klap op de vuurpijl stonden er twee flessen met siroop –amandel en vanille- klaar. Een heerlijke toevoeging aan een kop koffie. Verderop konden de gasten kiezen uit verschillende non-alcoholische mojito’s, want we moesten natuurlijk wel nuchter en veilig naar huis. Een populaire stand was de ijskar van Looping Good, waar ijsjes op een plaat werden gesmolten en vermengd met koekjes en fruit naar keuze.  Als finishing touch was er keuze uit vier verschillende –witte, melk en pure chocolade en karamel- sauzen voor op het ijsje.

Na de pauze was het de beurt aan zangeres Helen Botman en zanger-gitarist Peter van Vleuten. De zangeres staat bekend om haar ballades en sterke, liefelijke stem.  Het publiek luisterde ademloos naar het duo. Helen doet een beetje denken aan een goede fee, haar stem is romantisch te noemen. Ondanks het zachte gevoel dat haar stem naar boven haalt, is ze gepassioneerd. Ze beweegt mee op de muziek en gaat op in haar liedjes. De muzikant-zanger en zangeres zijn goed op elkaar afgestemd. De muziek past in het laatje ‘gevoelig’ en dat is grotendeels door de combinatie van de stemmen en de begeleiding, hoewel de teksten ook hieraan bijdragen.

De laatste act van de avond was de groep Reflexx. De band speelde bekende liedjes. De zanger en zangeressen waren enorm energiek en vrolijk. Na het zingen van een paar liedjes, riep het trio de toeschouwer op om te dansen. Na veel aanmoediging werden er wat stoelen aan de kant geschoven en dansten de mensen op voorste rijen enthousiast mee. Het achterste publiek bleef rustig zitten, maar dat was niet vreemd. Het is lastig dansen, als je omringt bent door afstapjes en tientallen stoelen. Maar het voorste publiek en de muzikanten zelf hadden pret voor tien, dus aan vrolijkheid niets te kort.

Met het laatste toegift van de band en een lied met Marieke kwam de eerste avond van het Lief Langedijk Festival ten einde. De bezoekers gingen niet meteen naar huis, nog zeker een uur lang stonden de gasten, muzikanten en artiesten na te praten. Een succesvol begin van het weekend. 

Verslaggever: Nicky van Buël