Verslag over Kindermusical 'De klas van 2080'

De tweede dag van het Lief Langedijk Festival stond in het teken van theater. De optredens begonnen met de musical ‘De klas van 2080’ en eindigde s ‘avonds met vier andere theatershows.

Achttien kinderen uit Langedijk speelden mee met de kindermusical ’De klas van 2080’. De meeste kinderen waren onervaren en dat maakte het spel bijzonder. De musical had de uitstraling van een groep-achtmusical, maar het verhaal had een diepere betekenis. Bijzonder aan de uitvoering was ook de samenwerking tussen kinderen en volwassenen. Zes volwassen acteurs en actrices speelden de volwassen rollen.

Het verhaal gaat over een – hoe kan het ook anders?- klas uit het jaar 2080. Vanwege een schoolproject, krijgen de kinderen een nieuw klasgenootje: een robot. De robot heet achttien –toeval?- en de kinderen vinden het enorm interessant. Eén uitzondering daargelaten, Joey moet niets van zijn mechanische klasgenoot hebben. Hij maakt het leven van de robot-jongen zuur, maar heeft het zelf ook niet makkelijk. De huisrobot van zijn moeder ziet Joey vaker dan de vrouw zelf en dat frustreert de jongen. Joey wordt uitgekozen om zijn school te vertegenwoordigen bij de school-olympiade en dat zet de jongen onder druk.  Zal het allemaal goed aflopen?

Sterk verhaal

De kern van het verhaal liet zien dat kinderen die pesten ook rondlopen met hun eigen kwellingen. Het is een vicieuze cirkel van oorzaak en gevolg en dat gaf de musical goed weer. Heel knap, aangezien de musical een uur duurde en er een diepe psychologische boodschap achter zat. De kinderen waren dapper, want de onervaren musicalsterren maakte hun debuut voor een stel –grotendeels- onbekende mensen. Het was aandoenlijk en vermakelijk om te zien, je zou het bijna puur kunnen noemen.

De kinderen liepen rond in futuristische kleding met zilver- en neonkleuren van Maskerade. De kleding pasten bij het beeld van een klas uit de toekomst. De haren – gedaan door Carola Teeling van de Knipkamer- hadden fel gekleurde plukken haar erin. De regie was in handen van Matty Toorneburg en Pauline Swart, de choreografie van Marjolaine Glas- de Jong en de muziek van Wendy Boots,

De musical was bedacht door het goede doel Stichting De kracht van acht. Deze organisatie was het goede doel van de middag. Het doel is kinderen respect voor zichzelf en de wereld om hen heen te leren. Het goede doel wil af van het pestprotocol en spreekt liever van een respectprotocol. De organisatie werkt aan een gestructureerde aanpak m.b.t. emotionele ondersteuning bij kinderen en stapt af van de gebruikelijke incidentele aanpak. Door lootjes te kopen konden de bezoekers het goede doel steunen. 

Verslaggever: Nicky van Buël