Nieuwe column van Linda van Hartingsveldt op Lief Langedijk

Aandacht voor Dankbaarheid
 
Ik was een jaar of twintig toen ik een uitzending van Oprah Winfrey zag. In die aflevering werd een oefening in dankbaarheid beschreven. Iedere dag moest je drie dingen van die dag opschrijven waar je dankbaar voor was. “Appeltje-eitje”, dacht ik en legde een schriftje en pen naast mijn bed.

’s Avonds voor het slapen gaan wilde ik de drie dingen waarvoor ik dankbaar was noteren. Om eerlijk te zijn: ik had er het moeilijk mee.  Die eerste avond viel ik huilend in slaap: het kon toch niet zo zijn dat ik maar één vergezochte gebeurtenis kon verzinnen? Keiharde oordelen velde ik over mijzelf. Ik vond mezelf vooral een ontevreden after-puber die niet eens in staat was om ook maar iets moois te bedenken.

De volgende ochtend stond ik balend maar vastberaden op. Het zou me niet nog een keer gebeuren dat ik aan het eind van de dag geen drie dingen op kon schrijven.
De hele dag ging ik actief op zoek naar zaken die ’s avonds in mijn ‘dankbaarheidschriftje’ zouden komen te staan. Trots was ik dat het me gelukt was. Zie je: ik kon heus wel dankbaar zijn.

Ik heb de oefening nog een hele tijd volgehouden. Mijn focus veranderde van dingen die niet goed waren naar het vinden van dingen die wel goed gingen. Ik kreeg bewust waardering voor hele alledaagse dingen zoals een warme douche kunnen nemen als je het koud hebt.

Tegenwoordig hou ik geen lijstje meer bij. Dankbaarheid is een onderdeel van mijn leven geworden. Onbewust bekwaam in dankbaarheid. Een gevoel dat soms zo intens en bijna overweldigend aanwezig is. Ik ben dankbaar dat ik dankbaarheid kan voelen. Het maakt mijn leven nog waardevoller.

Column van Linda van Hartingsveldt 7 november 2012 voor Lief Langedijk

http://www.zijnz.nl